Σαν να μη πέρασε μια μέρα...





Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από το πρωινό της 20ης Αυγούστου του 2003 που έφυγε από κοντά μας ο αδελφικός μου φίλος Γιάννης Βλάχος(παντέντας) στα 28 χρόνια.
Ένας βιοπαλαιστής της ζωής.
Από μικρός λόγω του διαζυγίου των γονιών του ήρθε στη Λευκάδα. Από την Αθήνα που έμενε για μείνει με τον πατέρα του τον Ντίνο τον ηλεκτρονικό και τη γιαγιά του τη κ. Καλή που πέθανε πέρυσι.
Σε ηλικία 12 χρόνων μαζί με τα μαθήματά του βγήκε στη βιοπάλη της ζωής για δουλειά (πλακάκια, τούβλα, μύστρισμα και καταλήγει στη φανοποιεία).
Μετά το στρατιωτικό του όπου υπηρετεί σαν μάγειρας επιστρέφει μόνιμα στη Λευκάδα όπου ασχολείται επαγγελματικά με τη φανοποιεία Στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα έρχεται το χτύπημα του θανάτου της πολυαγαπημένης του μητέρας Κωνσταντίνας από καρκίνο την οποία υπεραγαπούσε και είχαν μια πολύ καλή επικοινωνία αν και βρισκόταν εν ζωή στην Αθήνα.
Κάνει την καρδιά του πέτρα και συνεχίζει την δουλειά του φανοποιού όπου γίνεται ένας τεχνίτης με όνομα και φήμη. Αγοράζει όλα τα απαραίτητα εργαλεία και μηχανήματα για τη δουλειά του συνάμα αγοράζει οικόπεδο για να φτιάξει δικό του κτίριο.
Μετά το σεισμό της 14ης Αυγούστου του 2003 μετακομίζει από το δικό του σπίτι στο πατρικό για πιο σιγουριά. Εκεί συναντηθήκαμε το απόγευμα της 19ης Αυγούστου όπου κουβεντιάσαμε με τον ίδιο,τον πατέρα του και τη γιαγιά του και δώσαμε ραντεβού για την επομένη.
Λάτρεις της μηχανής και του αυτοκινήτου ο ίδιος όπως και οι φίλοι του.
Το πρωί της 20ης Αυγούστου γύρω στις 10 ξεκινά με τη μηχανή του από το πατρικό του σπίτι για το χώρο της δουλειάς του. Γύρω στο 1 χιλιόμετρο απόσταση. Κάνει μια στάση στο πρατήριο για βενζίνη, κουβεντιάζει με το βενζινοπόλη και ηλεκτρολόγο και ξεκινέι για τη δουλειά, στα 100 μέτρα ένας υπερήλικας κάνει αναστροφή με το αυτοκινήτό του χωρίς να ελέγξει, ο Γιάννης προσπαθεί αν τον αποφύγει αλλά δεν μπορεί η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και το αποτέλεσμα μοιραίο. Φίλοι από τη περιοχή καλούν ασθενοφόρο που έρχεται άμεσα αλλά ήδη είναι νεκρός. Μεταφέρεται στο Νοσοκομείο αλλά εκεί απλά διπαιστόνεται ο θάνατός του.
Την επομένη πλήθος κόσμου φίλοι και γνωστοί τον συνοδεύουν στην τελευταία του κατοικία στην Καρυά Λευκάδας όπου ενταφιάζεται δίπλα από την πολυαγαπημένη του μητέρα Ντίνα.
Εμείς οι λίγοι και πραγματικοί φίλοι σου θα σε θυμόμαστε για πάντα.
Ο αδελφικός σου φίλος
Διονύσιος Κούρτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.