«ΧΑΣΑΤΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ» Επιστολή Αναγνώστη

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΩΝ. ΜΑΓΚΑΦΑΣ
Ιστορικός
Μαγεμένου, Νικιάνα,
ΛΕΥΚΑΔΑ 311 00

Μαγεμένου, 16 Ιουλίου 2009
Παραμονή Εορτής Αγίας Μαρίνης


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗΝ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΝ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ»

ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΝ

Κύριε Θερμέ,

«ΧΑΣΑΤΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ»

Ακριβής ο τίτλος του πρωτοσελίδου άρθρου της εφημερίδος σας κατά το τελευταίον φύλλο της, υπό τον αριθμόν 154. Μόνον που κεντρικόν πρωταγωνιστήν εκ του ύφους και του περιεχομένου της δεν είχεν, ως επεδίωκεν η δημοσίευσίς σας, τον Σεπτόν Ποιμενάρχη μας, αλλά τελικώς ΕΣΑΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟΝ!
Μάλιστα, κύριε Θερμέ. Υπερέβητε το μέτρον πολλαπλώς με το άρθρον σας. Το υπερέβητε δε εις τοιούτον βαθμόν, ώστε αναγκάζετε ακόμη κι εμένα, ο οποίος διακρίνομαι από φυσικήν αποστροφήν προς την δημοσιότητα, να αποφασίσω να καταπιαστώ με την σύνταξιν αυτής εδώ της απαντήσεως-σχολιασμού των γραφομένων σας.
Υπερέβητε το μέτρον, κύριε Θερμέ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΣ, χρησιμοποιών ακραίας και υπερβολικάς εκφράσεις προκειμένου να χαρακτηρίσετε την συμπεριφοράν του Σεβασμιωτάτου. Την απεκαλέσατε «αυταρχικήν», «ανάρμοστον» (ωσάν να ήσασταν υμείς ο καταλληλότερος δια να κρίνετε την κατάλληλον δι’ Αρχιερείς συμπεριφοράν), «ασεβή», «απάνθρωπον» (ωσάν να πρόκειται περί κτήνους), «εκδικητικήν» (ωσάν ο Επίσκοπός μας να έχει «προηγούμενα» με κάποιον)!
Δεν ηρκέσθητε όμως δυστυχώς εις αυτά τα ήδη ακραία και ανεπίτρεπτα. Προχωρήσατε και εις ψευδή αναφοράν γεγονότος, πράξις η οποία είναι ατόπημα βαρύτατον και δια τον πλέον ασήμαντον δημοσιογράφον. Αναφέρετε, κύριε Θερμέ, ότι ο Σεβασμιώτατος «άφησε σχεδόν στον δρόμο, στην περιοχή Μαγκαφά» έναν αδιάθετον κληρικόν της συνοδείας του, απ’ όπου «τον παρέλαβε (τον κληρικόν) φίλος, όπως σας είπαν, του κύκλου του Δεσπότη, που διαμένει στην περιοχή».
Σας πληροφορώ λοιπόν εντίμως ότι «ο φίλος του Δεσπότη» ήμουν εγώ, ο οποίος κατά το Θέρος διευθύνω την οικογενειακήν μας επιχείρησιν εις την θέσιν «Μαγεμένου» (και όχι Μαγκαφά). Το απόγευμα εκείνο, από τον χώρον της Υποδοχής, όπου ευρισκόμουν εργαζόμενος, διέκρινα αυτοκίνητα να σταματούν στον δρόμο και κληρικούς να αποβιβάζονται. Εν συνεχεία είδα εισερχομένους στον περίβολον της επιχειρήσεώς μου τον λίαν προσφιλή μου Αιδεσιμότατον Εφημέριον της Θείας Μεταμορφώσεως Νικιάνας (Ναός εις τον οποίον παιδιόθεν ψάλλω) συνοδεύοντα τον επίσης προσφιλή μου Οσιώτατον Διάκονον και Μοναχόν της Ιεράς Μονής Φανερωμένης (όπου επίσης υπηρέτησα ως ιεροψάλτης επί σχεδόν έτος). Επληροφορήθην την αδιαθεσίαν του Διακόνου από την διαδρομή, αδιαθεσία συνήθη εις αυτόν όποτε επιβαίνει εις αυτοκίνητον, όπως ο ίδιος μας ετόνισε κατ’ επανάληψιν. Τον φιλοξένησα επί δίωρον μετά του συνοδού του Ιερέως, ο οποίος προνοία του Επισκόπου ευρίσκετο εις το πλευρόν του αδιαθέτου Διακόνου, και κατόπιν συνεννοήσεως τους μετέφερα, τον μεν πρώτον εις την Ι.Μονήν, τον δε δεύτερον εις το πλησίον της Ι.Μονής ευρισκόμενον αυτοκίνητόν του και ανεχώρησα επί τα ίδια. Πάντα τα υπόλοιπα τα «πληροφορήθηκα» παρά του δημοσιεύματός σας στην εφημερίδα.
Εκπλήττομαι δε, διότι με απεκαλέσατε «φίλο του Δεσπότη». Σας πληροφορώ λοιπόν ότι ο Επίσκοπός μας, εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει «φίλους», ούτε και «κύκλον». Ο Επίσκοπος έχει οικογένειαν (όλους εμάς), εις την οποίαν είναι Πατέρας. Και εάν ακόμη είχεν φίλους, αυτοί θα ήμασταν όλοι, μηδ’ υμών εξαιρουμένου, κύριε Θερμέ. Ο δε «κύκλος» του θα ήτο τεραστίας διαμέτρου, ούτως ώστε να δυνηθή να χωρέση άπαντας τους Λευκαδίους «μισούντας και αγαπώντας»!
Υπερέβητε το μέτρον, κύριε Θερμέ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ, καθώς πληροφορείτε δημοσία το αναγνωστικόν σας κοινόν περί προβλήματος υγείας του ως άνω Οσιωτάτου Διακόνου. Σημειώνετε μάλιστα χαρακτηριστικώς εις την πρώτην σελίδα ότι ο Διάκονος «αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας». Φαντάζομαι ελάβατε την άδειαν παρά του ιδίου, προκειμένου να κοινολογήσετε πιθανόν πρόβλημά του (άγνωστον εις εμέ μέχρι την ημέραν του δημοσιεύματός σας) και να τον καταστήσετε αντικείμενον συζητήσεως.
Ακόμη, εις ένα έτερον επίπεδον, στην τελευταία σελίδα της εφημερίδος σας (ωσάν να μην έφθανε το κατάπτυστον άρθρον σας) συνεργάτης σας ( ; ) υπό το ψευδώνυμον «Μοναχικός Λύκος» (λίαν ταιριαστό εις την εν προκειμένω περίπτωσιν) αποκαλεί, προσβληθείς καταφανέστατα από την ασθένειαν του τοπικισμού, τους ξένους προσκυνητάς, επισκέπτας της νήσου επί τοις ονομαστηρίοις του Σεβασμιωτάτου, «ξενοχωρίτες»! Επιθυμώ να σας υπενθυμίσω ότι τέτοιοι «ξενοχωρίτες» είναι και οι χιλιάδες επισκεπτών που κάθε Καλοκαίρι κατακλύζουν τον τόπο μας χαρίζοντάς μας ευμάρεια και «πρόσωπο» να κινηθούμε τον Χειμώνα. Τους πρέπει τιμή και σεβασμός και όχι η απαξιωτική έκφρασις «ξενοχωρίτες».
Υπερέβητε το μέτρον, κύριε Θερμέ, ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ, υποστηρίζων εν κατακλείδι του δημοσιεύματός σας ότι ο Σεβασμιώτατος με τοιαύτην συμπεριφοράν «θα έχει όλο τον κόσμο εναντίον του». Και το συμπέρασμα προκύπτει λογικώς: Είτε θεωρείτε εαυτόν εκπρόσωπον «του κόσμου», του οποίου την μελλοντικήν συμποριφοράν σπεύδετε να προκαταλάβετε, όπερ άτοπον εφόσον δεν είστε αιρετός άρχων, ούτε διορισθείς εκπρόσωπος (ενδεχομένως είστε αυτόκλητος). Είτε πάλιν είστε μάντης. Αλλ’ ευτυχώς εις τα προϊόντα της τέχνης αυτής απιστούσα πάντοτε, όπως και οι περισσότεροι νουν έχοντες σύγχρονοί μας.
Υπερέβητε το μέτρον, κύριε Θερμέ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ.
Υπερέβητε το μέτρον αναφερόμενος εις το πρόσωπον του Σεπτού Ποιμενάρχου μας με το επώνυμόν του, ενώ άπαντες οι περί την Εκκλησίαν γνωρίζουμε ότι οι άγαμοι κληρικοί έχουν εγκαταλείψει τα κοσμικά ονόματα, τόσον το οικογενειακόν όνομα (επώνυμον), όσον και το βαπτιστικόν. Εις την ενέργειαν αυτήν προβαίνουν συμβολικώς διά να καταδείξουν ακριβώς ότι κατά την κουρά των ανεγεννήθησαν ως Άγγελοι Χριστού και εισέφεραν τους εαυτούς των εις την οικογένειαν της Ιεράς Μονής της μετανοίας των και εν γένει εις την Εκκλησίαν.
Υπερέβητε το μέτρον, αποκαλώντας τον οικείον Επίσκοπον «Δεσπότην», τίτλον βυζαντινόν, ο οποίος παραπέμπει εις «δεσποτικήν» συμπεριφοράν. Ο ορθός τίτλος είναι Μητροπολίτης ή Επίσκοπος.
Υπερέβητε το μέτρον, κρίνοντας το πρόσωπον του Επισκόπου, στηριζόμενος εις αμφιβόλους πληροφορίας («όπως σας είπαν», ποιοι άραγε;) και όχι, όπως θα έπραττε κάθε καλοπροαίρετος, ομιλών μετά του ιδίου του Σεβασμιωτάτου. [Πόσο ηθικόν είναι να κατακεραυνώνουμε κάποιον δημοσίως χωρίς να έχουμε ζητήσει την γνώμη του νωρίτερα ή χωρίς να έχει προηγηθεί διάλογος, έστω έντονος;]
Υπερέβητε το μέτρον, εκθέτοντας την σεπτήν αδελφότητα της Ιεράς Μονής Φανερωμένης και τον πνευματικόν της Πατέρα, τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην πατέρα Νικηφόρον (κατά πάντα σεβαστόν και αγαπητόν), δημοσιεύων πληροφορίας τας οποίας μόνο παρ’ αυτής θα ήτο δυνατόν να έχετε λάβει, όπως την αδιαθεσίαν του Οσιωτάτου Διακόνου, την φιλοξενίαν εις την οικίαν μου, την υπ’ εμού μεταφοράν του εις το Ιερόν Κοινόβιον, την «σοβαράν ασθένειαν» του Διακόνου, την συνομιλίαν του μετά του πατρός του, τις αποστροφές του Σεβασμιωτάτου «να του αδειάσει (η αδελφότης) τη γωνιά» (αδύνατο και ως υπόθεσις εργασίας, αλλά και νοσηρό και φρικτό και ως σκέψις ακόμη!).
Υπερέβητε το μέτρον, επιμένων εμμόνως να αναφέρεσθε, έστω και εμμέσως, εις τα διατρέξαντα την εκλογήν Επισκόπου της τοπικής μας Εκκλησίας. Μάθετε ότι η Αγία Εκκλησία έχει ορίσει εις την Ελλάδαν την εκλογήν των Επισκόπων από την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας. Οι Ιεράρχαι λοιπόν, άνθρωποι οι οποίοι κατά τεκμήριον αφιέρωσαν την ζωήν των εις την Θείαν Λατρείαν, τον Χριστόν και την σωτηρίαν των ψυχών όλων ημών, εκλήθησαν και εξέλεξαν Επίσκοπον και δια την ιδικήν μας επαρχίαν, ότε παρέστη ανάγκη. Αμφισβητείτε την κρίσιν των; Η εκλογή εκείνη υπήρξε μια σημαντική στιγμή, ιστορική. Υπήρξε και πλέον έχει παρέλθει και καταγραφεί εις την εκκλησιαστικήν ιστορίαν. Πλέον έχομεν Επίσκοπον. Επίσκοπον νέον (εάν είχατε ηλικιώτα, πάλιν θα ευρίσκατε να διαμαρτυρηθείτε) και καλόν. Και εσείς; Εσείς αναφέρεστε εις «συνυποψήφιο» και μάλιστα «ηττημένο». Αυτά είναι κοσμικά, φαιδρά και ανόητα! Αυτήν την ώραν ο τότε «συνυποψήφιος», δια να χρησιμοποιήσω τον όρον που επιλέξατε, είναι εκ των πραγμάτων υιός αγαπητός και πεφιλημένος. Πικραθείς ίσως, ενδεχομένως ωφεληθείς πνευματικώς, αλλά υιός βεβαίως. Και Πατήρ του, όπως και όλων ημών, ο Σεβασμιώτατος, εις τον οποίον πρέπει τιμή, υπακοή και άπειρος σεβασμός. Η δε Εκκλήσια επιθυμώσα να καταστήση σαφές ότι άπαξ γίνεται η εκλογή Επισκόπου έχει ορίσει την θητείαν αυτού ισόβιον, πολλαπλώς έτσι νουθετούσα και διδάσκουσα τα τέκνα της, καταδεικνύουσα τον Επίσκοπον ως σύμβολον βιολογικού Πατρός και απείκασμα της Παναγίας Θεότητος!
Υπερέβητε το μέτρον, τοποθετώντας βόμβα εις τα θεμέλια της τοπικής Εκκλησίας, καθώς ανευθύνως αναπαραγάγετε ψεύδη και φαντασιοκοπήματα, πλήττετε το κύρος του Επισκόπου και Πατρός σας χρησιμοποιών χαρακτηρισμούς ανεπιτρέπτους και δίδετε χαλκευμένον άλλοθι εις διαφόρους θερμοκεφάλους οπαδούς φανταστικού ηγέτου, να ξεσπαθώσουν με την σειράν των εις ύβρεις, φωνασκίας και προπηλακισμούς, όπως ακριβώς το έπραξαν προ ολίγου καιρού.
Υπερέβητε το μέτρον, κύριε Θερμέ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΣ, ή μάλλον απανθρώπως. Μη σεβόμενος, έστω εκ λόγω ευγενείας, τον νέον Ποιμενάρχην, την αγωνίαν του δια την σωτηρίαν των ψυχών ημών, τας προσπαθείας του διά την διαποίμανσιν και του πλέον απομεμακρυσμένου χωρίου της Μητροπόλεώς μας, τα αισθήματα αγάπης και την αγαθήν προαίρεσίν του. Ομιλών ανοικείως δι’ Επίσκοπον, πνευματικόν καθοδηγητήν και Πατέρα των Ορθοδόξων Χριστιανών της θεοσώστου επαρχίας μας. Τολμών κρίσεις και χαρακτηρισμούς. Μεροληπτών και αναπαράγων ψεύδη. Τέλος εκθέτων ακόμψως την υγείαν ενός φιλησύχου και αγίου Μοναχού. Ο οποίος ητύχησε να αδιαθετήσει και εξ’ αυτού του γεγονότος να ιδεί τον εαυτόν του αντικείμενον ποικίλων σχολίων και περιέργων ερωτήσεων…
Κύριε Θερμέ, πρέπει νομίζω δημοσία να παραδεχθείτε ότι ενεργήσατε εν θερμώ!
Σας υποβάλλω ερωτήματα:
1. Ερωτήσατε πάντας τους πρωταγωνιστάς των περιστατικών τα οποία αναφέρετε εις το δημοσίευμά σας και ηντλήσατε παρά πάντων πληροφορίας;

2. Ηκούσατε ο ίδιος τον Σεβασμιώτατον να ζητεί να «του αδειάσουν την γωνιά»;

3. Ήσασταν παρών στο «περιστατικό» στο Πινακοχώρι και ακούσατε τον Σεβασμιώτατο να «επιτίθεται φραστικά στο διάκο… μπροστά σε πλήθος κόσμου»; Τον ακούσατε να ζητά «τα καλά άμφιά του»; Ή μήπως δεν είχε καν προβλεφθεί από τον υπεύθυνο, ώστε να υπάρχουν τα άμφια του Επισκόπου προκειμένου να προεξάρχει της νεκρωσίμου ακολουθίας;

4. Θεωρείτε στ’ αλήθεια «τιμωρίαν» δια κληρικόν, να συνοδεύσει τον οικείον Επίσκοπο σε Πανηγυρικόν Εσπερινόν; Αστείον!

5. Και τέλος. Εάν ο Επίσκοπος ήτο κλεισμένος στο Επισκοπείον του (το οποίον κείται εις ερηπιώδη κατάστασιν), μη συναγελαζόμενος κόσμον, θα τον κατηγορούσαν για απομονωτισμόν και συμπεριφορά ιδιόρρυθμον. Τώρα, που ως άνθρωπος και εκείνος και περισσότερον για να ευχαριστήσει τα πνευματικά του τέκνα, παρακάθεται ενίοτε εις συνήθη γεύματα κατηγορείται ως τι; Ως λαίμαργος;!


Κύριε Θερμέ, για μας τους οπαδούς του Χριστού, ο Επίσκοπος είναι ο ίδιος ο Χριστός μας και αντιμετωπίζεται έτσι («εις τύπον και τόπον Χριστού»). Είναι Πατέρας μας και του αναγνωρίζουμε μεγαλύτερη πνευματική και εκκλησιαστική εμπειρία, κύρος και γνώση. Έχει δε ο Επίσκοπος, επί τω σκοπώ της αγαθής διαποιμάνσεως των λογικών προβάτων, περιβληθεί υπό των Αγίων Πατέρων και των Ιερών Κανόνων απολύτων πνευματικών και διοικητικών εξουσιών. Έτσι του επιτρέπουμε όχι μόνον να μας επαινεί, αλλά και να μας νουθετεί με αγάπην. Εφόσον δε χρειαστεί, και με αυστηρότητα, όση και όπου πρέπει. Όπως τα κοινά παιδία, έτσι και οι νουθετούμενοι διαμαρτύρονται συχνώς. Όμως έρχεται καιρός, κατά τον οποίον οι νουθετούμενοι αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα και την αξίαν της νουθεσίας και ευγνωμονούν τον νουθετούντα. Ο Επίσκοπός μας φαίνεται πως έχει επίγνωση της αληθείας αυτής και της προκειμένης καταστάσεως εν μέσω της οποίας ηυρέθη.
Το παράδειγμα του Επισκόπου μας, ο οποίος με αγάπην και σιωπήν έχει αντιπαρέλθει πασών των κρίσεων, πάντων των σχολίων (ενίοτε και σκωπτικών) και των περιπτώσεων απειθείας, πασών των κακοπροαιρέτων και ανοήτων επιθέσεων, θα έπρεπε, κύριε Θερμέ, τουλάχιστον εσάς, να σας έχει προβληματίσει.
Αντ’ αυτού, μετά σκληροκαρδίας αξιοσημειώτου κλείετε το δημοσίευμά σας λέγοντας με ειρωνία «(Ο Επίσκοπος) είναι πολύ νέος ακόμη [λες και η ηλικία είναι το σπουδαιότερον κριτήριον, παράβαλλε λ.χ. τον Μέγαν Βασίλειον] και αν δεν (…) αλλάξει συμπεριφορά, θα έχει όλον τον κόσμο εναντίον του(…)».
Δοκιμάστε, κύριε Θερμέ, όχι ως πιστός και καλοπροαίρετος Χριστιανός (που θέλω να πιστεύω πως κατά βάθος είστε), αλλ’ ως δημοσιογράφος καχύποπτος έστω, και δαιμόνιος ανταποκριτής, δοκιμάστε, λέγω, να επισκεφθείτε τον Επίσκοπό μας, Σεβασμιώτατον κ. κ. Θεόφιλο. Δοκιμάστε να μιλήσετε μαζί του, να ακούσετε τους λόγους του, να διαβλέψετε το αγαθόν των προθέσεών του, να αισθανθείτε την θέρμη της αγάπης του, το θεόφιλον πάθος του. Ε! Δεν μπορεί! Τότε, όσο ψυχρή κι αν είναι η καρδιά σας, θα λάβει θέρμη Χριστού!

Με αγάπη,

Παναγιώτης Κων. Μαγκαφάς
Αναγνώστης Ι.Μ. Λευκάδος και Ιθάκης,
Ιστορικός – Βυζαντινολόγος
Ιεροψάλτης
Επιχειρηματίας
Απλός πιστός, πολίτης και αναγνώστης της εφημερίδος σας


Υ.Γ.: Δια λόγους ορθογραφίας παρακαλώ σημειώσατε ότι το «επισόδειο» γράφεται επεισόδιο και το «κύρηγμα» κήρυγμα.
Idem